<<Ինչու՞ են Ռուսաստանի հայերը քիչ գումար փոխանցել>>. Պարզաբանում է Մարիամ Հովսեփյանը
Քաղաքագետ Մարիամ Հովսեփյանը իր ֆեյսբուքյան էջում գրում է
Մինչ բուն ասելիքս կկարդաք, ուզեմ եմ` իմանաք, որ միշտ էլ դեմ եմ եղել հայերի ներքին պառակտումներին և երբեք սփյուռքահայությանը չեմ բաժանել մասերի, երբեք ՉԵՄ արել քայլեր, ՉԵՄ խոսել ու գրել բաներ, որոնք կարող էին անգամ նեղ շրջանակում խմորումների առիթ դառնալ։ Բայց հիմա ստիպված եմ այս գրառումն անել․․․
Վերջին շրջանում շարունակաբար լսում ենք քննադատություններ` ուղղված Ռուսաստանի հայերին, մասնավորապես` մոսկվահայությանս մասին դժգոհությունների չհանդարտվող ալիք կա։ Հիմա փորձեմ հերթով պատասխանել առավել շատ հնչող դժգոհ հարցադրումներին․
Ինչի՞ են Ռուսաստանի հայերը քիչ գումար փոխանցել Համահայկական հիմնադրամին։
Պատասխան՝ Ռուսաստանի հայերը գումար փոխանցելուց բացի իրենց վրա վերցրել են մի շարք կարևորագույն հարցերի պատասխանատվություն՝ ապահովվելով Արցախին և Հայաստանին այնպիսի կարևոր իրերով, որոնք ձեռք են բերվում խոշոր գումարներով։ Պարզապես հայրենակիցներս կարիք չեն տեսնում դրա մասին խոսելու, դա ցուցադրելու, գովազդելու (իհա՛րկե, կան նաև այդպիսինները, բայց նրանք շատ ավելի քիչ են, քան Եվրոպայում կամ Ամերիկայում)։ Այլ կերպ ասած ՝ մենք աշխատում ենք կոնկրետ արդյունք ունենալու և ոչ թե PR-վելու վրա: Տեղի՛ն է հիշեցնել նաև, որ բոլորովին վերջերս համավարակի հետևանքների պատճառով նույն մեր մոսկվայաբնակ հայրենակիցները ամսիներ շարունակ հյուրանոցներում պահեցին դժվարին իրավիճակում հայտնված մի քանի տասնյակ հայերի, ապահովվեցին նրանց նաև անվճար ինքնաթիռներ և՛ այլն, և՛ այլն։ Այդ ժամանակ մենք չլսեցինք գովեստի խոսքեր ամերիկահայության կամ Եվրոպայի հայության կողմից՝ ուղղված Ռուսաստանի իրենց հայրենակիցներին։ Հակառակը` վերջի տասնամյակում լսվում են միայն քննադատություններ։
Ինչու՞ դուրս չենք գալիս փողոց և ցույցեր չենք կազմակերպում։
Պատասխան` Նախ ասեմ, որ շատ ավելի դժվար է նստել տանը այս իրավիճակում, քան դուրս գալ փողոց, բայց հայրենակիցներս, ընդունելով այս երկրի օրենքները, ողջամտորեն իրենց զսպում են հերթական սադրանքներին չտրվելու համար։ Իսկ սադրանքների սպառնալիքներ կա՛ն, ընդամենը մի ակնարկ այդ առումով. հետաքրքիրն այն է , որ մե՛կ Ադրբեջանի դեսպանն է ուզում, որ հայերը ցույցեր կազմակերպեն Մոսկվայում, մե՛կ ՌԴ-ում ապրող ադրբեջանցիները, մե՛կ...դուք։ Խոսենք նաև այն մասին, թե ինչ նպատակ են հետապնդում ցույցերը։ Դրանց նպատակն է տեղի իշխանությունների և հեռուստաընկերությունների ուշադրությունը գրավել։ ՌԴ-ում չկա նման անհրաժեշուտթյուն, պատերազմական առաջին իսկ օրվանից խոսվում է և՛ հեռուստաեթերից, և՛ ներկա իշխանությունների կողմից, և՛ պաշտոնական տեքստերից զատ` նաև ընթանում են գործողություններ, որոնք հրապարակման ենթակա չեն։ Սա նույնպես հայկական մեծ համայնքի ջանքների շնորհիվ է։ Իսկ եթե այդ ամենով հանդերձ ունեք ավելի շատ սպասելիքներ ՌԴ-ից և անձամբ Պուտինից, որոնք չարդարացան, դիմեք ՀՀ կառավարությանը։ Եվ չե՛մ հասկանում՝ ինչպես կարելի է տարիներ շարունակ նստել ԱՄՆ-ում, Եվրոպայում, Բրազիլայում, Երևանում և այլն, ամենավատ ձևով "քլնգել" Պուտինին, տենչալ հեղափոխության Ռուսաստանում և հիմա Պուտինին վիրավորելով հենց նրան էլ դարձնել միակ հույս, իբր չի ուզում օգնել, որ ուզեր` 3 օրում պատերազմը կկանգնեցներ։ Մենք բոլորիդ պես և բոլորիցդ շատ ենք ուզում, որ կռիվը հնարավորինս շուտ ավարտվի, դրա համար միշտ խնդրում ու հորդորրում էինք չկազմակերպել Երևանում ցույցեր ՌԴ դեսպանատան դիմաց, չխառնվել Նավալնու գործերին Մոկսվայում և ամենաանհեթեթությունը՝ չպահանջել ռուսական ռամզաբազայի տարհանումը Հայաստանից։ Ինչևէ, հիմա ունենք ա՛յն, ինչ ունենք, և որոշ տեղերում մեր լեզուն կարճ է հենց ձեր այս վարքագծի պատճառով։ Բայց, փառք Աստծո, դա չխոչընդոտեց հայ-ռուսական հարաբերություններ կայուն մնալուն։
Առաջին իսկ օրվանից հազարավոր կամավորներ մեկնել են Հայրենիքը պաշտպանելու, նրանց շարքերում ունենք զոհեր։ Կամավորների մեկնումը կազմակերպվում է, բայց հասկանալի պատճառներով չի հրապարակվում, կրկնակի դժվար է անել մի բան, բայց այնպես, որ ոչ ոք չիամանա։
Վերջում ավելացնեմ, որ ինքս մշտապես կոչ եմ արել գումարները փոխանցել Համահայկական հիմնադրամին, այլ ոչ թե անհատական հաշվեհամարների, համաձայն եմ , որ կարող էր հավաքվել ավելի մեծ գումար, եթե ի սկզբանե փոխանցեին հիմանդրամին, այլ ոչ թե անհատներին՝ անձնական տնօրինման համար։ Այս մասին` հետո` ՀԱՂԹԱՆԱԿից հետո։