Այսպիսի Պապ դեռ երբեք չի եղել. «Փաստ»
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Հռոմի Ֆրանցիսկ Պապը շատ հետաքրքիր ֆենոմեն է: Նա կարող է առանց ջղաձգվելու բարեկամություն անել նույնիսկ իրենց աթեիստ համարող մարդկանց հետ, նրանց աննկատ կերպով հաշտեցնել եկեղեցուն ու հավատին և նույնիսկ նրանց միջոցով տեղ հասցնել բոլոր այն գաղափարները կամ մտքերը, որոնք նա երբեմն կամենում է շատերի հետ կիսել: Այդպիսի բարեկամություն է Պապը հաստատել Իտալիայում լուրջ դերակատարում ունեցող ձախ La Repubblica թերթի գլխավոր խմբագիր, երբեմնի խորհրդարանական Էուջենիո Սկալֆարիի հետ, որին ինքն անձամբ է զանգահարել զրուցելու նպատակով: Եվ քանի որ հարցազրույցն անչափ մեծ հետաքրքրություն է առաջացրել բոլոր շրջանակներում, որոշեցինք առայժմ առանձին կրճատումներով այն նաև հայ ընթերցողի ուշադրությանը ներկայացնել: Խոստովանում եմ՝ դրանում արտահայտված մտքերը, հատկապես ներկայիս եվրոսկեպտիցիզմի և ազգային պետությունների դերակատարման բարձրացման ֆոնին, առանձնապես պոպուլյար չեն: Բայց Պապը ներկայի Պապը չէր լինի, եթե չհակադրվեր այդ տրամադրություններին, նույնիսկ՝ G20–ին, և անկեղծորեն չխոսեր այն մասին, որ, օրինակ, սրբադասման արժանի է տեսնում այն նույն Պասկալին, որին եկեղեցին ժամանակին հեռացրել էր իրենից: Կարճ ասած՝ հարցազրույցն ինքնին շատ հետաքրքիր է, բայց մենք կանդրադառնանք դրա քաղաքական կողմին.
Պապ.– Ես վախենում եմ աշխարհի աղճատված պատկերացում ունեցող համաշխարհային գերտերությունների վտանգավոր միություններից. ԱՄՆ և Ռուսաստան, Չինաստան և Հյս. Կորեա, Պուտին և Ասադ…
– Ո՞րն է այդ ալյանսների վտանգը, Ձերդ սրբություն:
– Վտանգը էմիգրացիայի հետ է կապված: Ինչպես ձեզ քաջ հայտնի է՝ ժամանակակից աշխարհի հիմնական խնդիրը աղքատների, թույլերի, հալածյալների խնդիրն է, որոնց մեջ են նաև փախստականները: Մյուս կողմից էլ՝ կան երկրներ, որտեղ աղքատությունը, մեծավ մասամբ, կապված է ոչ թե միգրացիոն հոսքերի, այլ հանրային աղետի հետ: Այլ վայրերում էլ շատ աղքատներ չկան, բայց նրանք էլ վախենում են փախստականների ներհոսքից: Ահա թե ինչու է ինձ Մեծ քսանյակը վախեցնում. այն կհարվածի, նախ և առաջ, երրորդ երկրների փախստականներին, և այդ հարվածը ժամանակի ընթացքում միայն կուժգնանա:
– Ձերդ սրբություն, ի՞նչ եք կարծում՝ գլոբալիստական հանրության մեջ, որում մենք ենք հիմա ապրում, ազգերի տեղաշարժն անկախ նրանց նյութական վիճակի՞ց է տեղի ունենում:
– Կարիք չկա իլյուզիաներ սարքել. աղքատ ազգերը պատմականորեն հարուստ մայրցամաքներ ու երկրներ են տեղաշարժվում և հատկապես՝ Եվրոպա, որտեղից գաղութացումն է սկսվել: Դրանում դրական ասպեկտներ էլ կային, բայց նաև բացասականն էլ կար: Ինչ էլ որ եղած լինի՝ Եվրոպան հարստացավ, դարձավ ողջ աշխարհի ամենահարուստ մայր ցամաքը, և այժմ նա էմիգրացվող բնակչության հիմնական նպատակն է…
– Ես նույնպես երկար եմ մտածել այդ խնդրի վերաբերյալ և եկել եմ այն եզրակացության, որ ոչ միայն այդ պատճառով, բայց Եվրոպան պիտի շատ արագ դաշնային կառուցվածքի հանգի: Քաղաքական օրենքներն ու պրոցեդուրաները պիտի որոշվեն դաշնային կառավարության և դաշնային պառլամենտի, ոչ թե առանձին կոնֆեդերատիվ երկրների կողմից: Ի դեպ, դուք էլ եք այդ հարցը բարձրացրել, երբ ելույթ էիք ունենում Եվրոպառլամենտում:
– Այո, այդ հարցը ես մի անգամ չեմ բարձրացրել:
– Եվ լսել եք բազում ծափահարություններ:
– Այո, այդպես է, բայց, դժբախտաբար, դրանք քիչ բան են նշանակում: Եվրոպական երկրները միայն այն ժամանակ գործողությունների կդիմեն, երբ հանգեն այն միակ ճշմարտության գիտակցմանը, ըստ որի՝ Եվրոպան կամ դաշնային հանրություն կդառնա, կամ՝ կկորցնի իր նշանակությունն աշխարհում:
…Ես հաճախ եմ գրել, որ Ֆրանցիսկ պապը հեղափոխական է: Նա կամենում է Պասկալին սրբադասել, մտածում է աղքատների, փախստականների մասին, հույս ունի, որ Եվրոպան դաշնային կդառնա, իսկ որ պակաս կարևոր չէ՝ ինձ անձամբ է մեքենա նստեցնում: Այսպիսի Պապ մենք դեռ չենք ունեցել: