ՀԱՊԿ–ին սազական ու համապատասխան. «Փաստ»
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Հայաստանի անդամակցությանը ՀԱՊԿ–ին բազմիցս է քննարկվել: Կառույցի մասին չեզոք գնահատականներ գրեթե չեն հնչում հայկական կողմից. ՀԱՊԿ–ն անվտանգության կարևոր համակարգ է կամ մի կառույց, որն այդ առումով վաղուց սպառել է իրեն: ՀԱՊԿ–ի վերաբերյալ դիրքորոշումներն ավելի քննադատական դարձան հատկապես ապրիլյան պատերազմից հետո: ՀԱՊԿ–ն նաև կարծես մի շարք պաշտոնյաների վերջին հանգրվանն է: Եվ խոսքը զուտ թոշակի անցածների կամ իրենց իսկ կամքով պաշտոնից հեռացածների մասին չէ:
Նախագահ Սերժ Սարգսյանի հրամանագրով գեներալ–լեյտենանտ Հայկազ Բաղմանյանը երկու օր առաջ նշանակվեց ՀԱՊԿ միացյալ շտաբի պետի տեղակալ` կնքելով զինվորական ծառայություն անցնելու մասին նոր պայմանագիր` երեք տարի ժամկետով։ Նշանակումը հարցեր առաջացրեց, թեև, ըստ էության, պետք է զարմանալի չլիներ, որովհետև սրանից առաջ Զինված ուժերի գլխավոր շտաբի նախկին պետ Յուրի Խաչատուրովը դարձել էր ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար:
Հարցը հատկապես այն է, որ երկու պաշտոնյաների գործունեության առումով որոշակի խնդիրներ էին բարձաձայնվում: Հայկազ Բաղմանյանի դեպքում ԶՈՒ Գլխավոր շտաբի պետի տեղակալի պաշտոնից ազատման պատճառը «աշխատանքային մի շարք պարտականությունների չկատարումն ու թերացումն էր» եղել, ինչի մասին հայտարարել էր անգամ ՊՆ նախարարի մակարդակով: Սակայն թե ինչ հարցում էր գեներալ Բաղմանյանը թերացել, այդպես էլ չէր հստակեցվել: Բացի այդ, տարիներ շարունակ ՊՆ–ում բարձր պաշտոն զբաղեցրած Հայկազ Բաղմանյանի անունը կապվում էր մի շարք քրեական պատմությունների և բիզնեսների հետ:
Յուրի Խաչատուրովի, ինչպես նաև նրա որդիների մասին ևս տարիներ շարունակ մամուլում տարատեսակ լուրեր էին շրջանառվում:
Ապրիլյան պատերազմից հետո շրջանառվեց մի լուր, թե նա տեղյակ է եղել ապրիլի սկզբին հակառակորդի զորքերի տեղաշարժի մասին: Յուրի Խաչատուրովը հերքեց այս տեղեկատվությունը: Նրա որդին՝ Գրիշա Խաչատուրովը, 2010 թ. մեծ աղմուկով` արատավոր վարքագծի պատճառով հեռացվեց 4–րդ բանակային կորպուսի հրամանատարի պաշտոնից: Իսկ հեռացվելու պատճառն Արարատի զորամասում բացահայտված անօրինականություններն էին: Սկանդալային բացահայտումների արդյունքում, ըստ շրջանառվող լուրերի, պարզվել էր, որ Խաչատուրովի որդու ընկերները զորամասում դրամաշորթությամբ են զբաղվել, ինչը հովանավորվել է Գենշտաբի պետի որդու կողմից:
Վերադառնալով վերոնշյալին, քաղաքագետ Ռուբեն Մեհրաբյանի հետ զրույցում փորձեցինք հասկանալ, ի՞նչ կտա ՀԱՊԿ–ում նշված անձանց ներկայությունը, տրամաբանակա՞ն է որոշումը, թե ՀԱՊԿ–ում, այնուամենայնիվ, ՀՀ–ից դրական վարկանիշ ունեցող մարդիկ են պետք:
«Իրար ավելի համապատասխան հանգամանքներ, քան ՀԱՊԿ–ն ու նշված դեմքերն են, երևի դժվար էլ գտնվի: ՀԱՊԿ–ին լրիվ սազական են: Հարցնում եք, ի՞նչ կտա նրանց ներկայությունը: Իրականում ՀԱՊԿ–ում անելու ոչինչ չկա: Նման ձևակերպումներով աշխատանքից հեռացվածների համար ՀԱՊԿ–ն շատ լավ տեղ է: Թող գնան, աշխատեն մեզանից հեռու: Միևնույն է՝ բացի գլխացավանքից, ՀԱՊԿ–ից ուրիշ էֆեկտ սպասել պետք չէ»,– «Փաստ»–ի հետ զրույցում ասաց քաղաքագետը:
Դիտարկելով դեպքերի ընթացքը, նա շեշտեց, որ ՀԱՊԿ–ի հետ կապված նման դրսևորումները նաև ՌԴ–ի հետ ունեցած, այսպես կոչված, դարավոր բարեկամության արդյունքն են:
«ՀԱՊԿ–ում մնալը Ռուսաստանի նկատմամբ մեր լոյալության դրսևորման ձևերից մեկն է: Քանի Ռուսաստանի հետ լոյալ լինելու հանգամանքը կա, չես կարող չմնալ այդ կառույցում: Իսկ ներկա իրավիճակը հաշվի առնելով, չեմ կարծում, որ Հայաստանը պետք է կտրուկ շարժումներ անի: Նկատի ունեմ՝ Ռուսաստանի հետ ունեցած հարաբերությունները: Նախ՝ հաշվի առնելով ՌԴ–Արևմուտք սրված հարաբերությունները, և երկրորդը՝ այն վարքը, որը դրսևորում է Ռուսաստանը»,– ասաց Ռուբեն Մեհրաբյանը՝ հավելելով, որ Հայաստանը չպետք է վերածվի այդ դիմակայությունների թատերաբեմի:
Շարունակությունը՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում