Եթե համակերպվում եք ոչինչ չանելու հետ, օրինաչափ և սովորական է դառնում պարտվողականությունն ու հողատվությունը. Կոստանյան
Սա թողնեմ էստեղ, մի օր պետք կգա.
Օրերս խորհրդարանում արված ուղերձիս երկու հասցեատերերն ԻՇԽՈՂ ԽՄԲԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ՊԱՏԳԱՄԱՎՈՐՆԵՐՆ են ու ՀԱՅ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԸ։
- Չնայած ԱՐՑԱԽԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆԸ փաստացի (դե ֆակտո) ՕԿՈՒՊԱՑՎԱԾ է, իրավաբանորեն (դե յուրե) այն շարունակում է պահպանել իր գոյությունը՝ 1991 թ․-ին կայացած ՀԱՄԱԺՈՂՈՎՐԴԱԿԱՆ ՀԱՆՐԱՔՎԵԻ և ժողովրդի կամարտահայտության հիմքով։
- ՀՀ Պաշտոնատար անձինք պարտավոր են զերծ մնալ Արցախը որևէ կերպ Ադրբեջանի Հանրապետության կազմում ճանաչելուց, չվնասել հայ ժողովրդի կենսական շահերը, չնպաստել սահմանադրական կարգի տապալմանը։
- ԱՄԵՆ ԴԵՊՔՈՒՄ ՀՍՏԱԿ ՊԱՏԺԻ ՄԵԽԱՆԻԶՄՆԵՐ ՊԵՏՔ Է ՍԱՀՄԱՆՎԵՆ ՊԵՏԱԿԱՆ ԱՅՆ ՊԱՇՏՈՆՅԱՆԵՐԻ ՀԱՆԴԵՊ, ովքեր հայրենիքի որևէ մաս ԿԸՆԴՈՒՆԵՆ, ԿՃԱՆԱՉԵՆ որևէ այլ պետության կազմում։ Մենք չպետք է թույլ տանք այսօրվա պաշտոնյաների վարքագիծը, քայլերն ու հայտարարություններն օրինաչափ ու սովորական դառնան։ Սա կարևոր է առաջին հերթին ՍԵՐՈՒՆԴՆԵՐԻ հանդեպ ՊԱՏԱՍԽԱՆԱՏՎՈՒԹՅԱՆ առումով և պատմության համար։
- Ի վերջո, եթե ընդունում եք, որ Արցախը միշտ եղել է Ադրբեջանի մաս, ապա ինքնին Հայաստանին դարձնում եք օկուպանտ երեք տասնյակ տարի` սրանով հայտ ներկայացնելով հայ ժողովրդին սերնդեսերունդ մտցնելու Ադրբեջանի հանդեպ ՓՈԽՀԱՏՈՒՑՈՒՄՆԵՐԻ՝ ՌԵՊԱՐԱՑԻԱՆԵՐԻ պարտավորության բեռի տակ. սրան պատրա՞ստ ես, ՀՀ քաղաքացի, պատրա՞ստ ես, որ քո երեխան կրի պատասխանատվություն քո հայրենիքի հանդեպ անտարբեր վերաբերմունքի պտուղների համար։
Եվ վերջում, սիրելի՛ քաղաքացիներ, եթե համակերպվում եք ոչինչ չանելու հետ, օրինաչափ և սովորական է դառնում պարտվողականությունն ու հողատվությունը։