«Զգացի, որ նրա առնանդամն արդեն գրգռված հպվում էր ինտիմ տեղերիս՝ նա պատրաստվում էր դանդաղ ներհրել». Հայ կնոջ սկանդալային խոստովանությունը կուսությունը կեղծելու մասին
-Մայրիկ, աղջիկն, ում սիրում եմ, խոստովանեց, որ վաղուց կույս չէ: -Դա կարևոր չէ, տղաս, -ասացի ես, -գլխավորն այն է, որ դուք իրար սիրում եք: Հաճախ, աղջիկներն ոչ իրենց մեղքով են զրկվում կուսությունից: Եվ հիշեցի իմ պատմությունը: Ութսունական թվականների վերջին ապրում էինք արտասահմանում: Ես սովորում էի 10-րդ դասարանում, երբ մի քանի վայրենիներ անառակաբարո գործողություններ կատարելով, ինձ զրկեցին կուսությունից: Դրանից հետո, հակառակ իմ կամքի, սեռական հարաբերություններ էի ունենում տարբեր տղամարդկանց հետ, որոնց հիմա չեմ էլ հիշում:
Դա շարունակվեց այնքան ժամանակ մինչև մենք տեղափոխվեցինք այդ երկրից: Սովորելու տարիներին հանդիպում էի իմ համակուրսեցու հետ: Ես գեղեցիկ էի: Նա նույնպես հաղթանդամ, առնական տղա էր: Զգում էինք, որ սիրում ենք իրար: Մեր ինտիմ հարաբերությունները սահմանափակվում էին միայն համբույրներով կամ սեքսի այլընտրանքային տարբերակներով: Վախենում էի, որ իմ վատ անցյալն իմանալով, նա կարող է լքել ինձ: Իմ բոլոր ակնարկներն ու փորձերն ինտիմ շփումների մասով, մնում էին անհետևանք: «Մեր ընտանիքն ավանդապաշտ է, ամեն ինչ իր ժամանակին» , -ասում էր նա, չնայած վառվում էր ինձ տիրելու ցանկությունից: Ես մոլորվել էի: Երբ մոտենում էին հարսանիքի օրերը, հորաքույրս, ով գիտեր իմ անբարո անցյալի մասին խորհուրդներ տվեց, որոնք էլ ես փորձեցի կիրառել հարսանիքի առաջին գիշերը: Ինձ համար նպաստավոր էր այն, որ այդ տարիներին լույս չկար, ցուրտ էր, մոմեր էին վառում: Մոմերը հանգան, իսկ մենք պառկեցինք տաքուկ վերմակի տակ: Մթության մեջ ինձ հնարավորություն ընձեռվեց թաքցնել հորաքրոջս կողմից ձեռք բերված և ինձ փոխանցված աքլորի սրտերը, որոնց մեջ արյունը դեռևս տաք էր: Զգացի, որ նրա առնանդամն արդեն գրգռված հպվում էր ինտիմ տեղերիս՝ նա պատրաստվում էր դանդաղ ներհրել: Երբ ոտքերս իրարից հեռացնելով, աննշան ներհրել էր, նրա ուշադրությունը շեղելու նպատակով, ես բարձր գոռացի և ձեռքիս սրտիկը մոտեցնելով նրա գրգռված անդամին: Նա վեր թռավ, իսկ ես այդ ընթացքում հասցրրեցի սրտիկի արյունը քսել առնանդամի գլխիկին: -Ինչ եղա՞վ, շա՞տ ցավեց, — վախվորած հարցրեց նա: -Հա, շա՜տ: Ջուր, ջուր եմ ուզում, -ասացի ես: Մինչ նա ջուրը բերեց, ես հասցրեցի աքլորի մյուս սիրտն էլ ճզմել՝արյունը քսելով սպիտակ սավանին: Ջուրը խմելուց հետո, մենք շարունակեցինք կիսատ թողած գործը: Ողջ գիշեր նա անհուն սիրով տիրեց ինձ: Առավոտյան, սկեսուրս, որ մյուս սենյակում լսել էր ձայնս, համբուրեց ինձ՝ իր հետ տանելով Ճապոնիայի դրոշը հիշեցնող, անմեղության ապացույց սավանը: Այդ օրն էլ մեր տուն կարմիր խնձորներ ուղարկեցին: Միայն ես ու հորաքույրս գիտեինք, թե խնձորներս ինչպես հասցրեցին կարմրել: Իսկ ծնողներս էլ ապշել էին, որովհետև համոզված էին, որ իմ խնձորները կանաչ-կանաչ կերել էին թշնամիներս: Տարիներն աննկատ անցան: Ես մոռացա իմ անցյալն ու ապրեցի նորմալ կյանքով: Ծնվեցին իմ երեխաները, որոնցից մեկն էլ արդեն պատրաստվում է ամուսնանալ:
Մանրամասները՝ այստեղ
Ucom Receives the International ISO 37001 Standard to Prevent, Detect and Address Bribery
Ameriabank Raises $200 Million from IFC, Marking the Largest Transaction by IFC ever with a Financia...
