Իշխանավորների խրախճանքը՝ սահմանային լարվածության ֆոնին
Արցախյան 44-օրյա պատերազմում Հայաստանի կրած ցավալի պարտությունը ազդել է բոլորի վրա, բացի գործող իշխանություններից։ Մինչ հանրությունը փորձում է դուրս գալ շոկից, շտկել մեջքը, ուղիներ գտնել՝ բանակն ու տնտեսությունը վերականգնելու, մարդկանց բարոյահոգեբանական ծանր վիճակից դուրս բերելու համար, իշխանավորները ապրում են, կարծես ոչինչ էլ չի եղել։ Սյունիքում և Գեղարքունիքում ծայրահեղ ծանր վիճակ է. թշնամու հետ ընդհարումներ, արդեն զոհ ունենք, Տավուշի մարզում ահագնանում են մի քանի բնակավայրեր Ադրբեջանին հանձնելու խոսակցությունը, իսկ այդ ընթացքում նախկին մարզպետը, ով այսօր Բարձր արդյունաբերության նախարարն է, էլիտար կյանք է վարում երևանյան թանկարժեք սրճարաններում։ Երջանիկ ժպիտները դեմքներին՝ իշխանավորները ամեն օր նկարներ են հրապարակում սրճարաններից ու ռեստորաններից, էլիտար հավաքույթներից, իսկ այդ ընթացքում Հայաստանի սահմանամերձ գյուղերում ապրող քաղաքացիները փորձում են կռիվ տալ թշնամու դեմ, սանտիմետր առ սանտիմետր պահել հայրենիքի իրենց կտորները, մաքառել օրվա հացի ու իրենց երեխաների վտանգված ապագայի համար։
Իրենց այդ պահվածքով օրվա իշխանությունները փորձում են կա՛մ ապացուցել, թե ոչինչ էլ տեղի չի ունեցել, կա՛մ էլ պարզապես թքած ունեն հանրային կարծիքի վրա, փորձում են վերջին օրերը անցկացնել կոմֆորտի մեջ։ Տարօրինակը Հայկ Չոբանյանի կամ նրա մյուս կուսակիցների պահվածքը չէ, տարօրինակը այն է, որ հանրության մի զգալի հատված դեռ ցանկանում է նման իշխանությունների վերարտադրությունը, արդարացնում նման պահվածքը։ Նախկինների օրոք, եթե նման մի աննշան դեպք լիներ, հասարակական կարծիքը կալեկոծվեր, սրճարններում, բերանները լայն բացած պաշտոնյաներին հողին կհավասարեցնեին, իսկ այդ պատմությունը չէր իջնի մամուլի էջերից և հանրության շուրթերից, այսօր, թերևս, հարկ է արձանագրել, որ երկիրը ձախողման տանող իշխանավորներին ամեն ինչ էլ կարելի է։ Իսկ մենք հիշենք հայտնի ճշմարտությունը՝ ամեն ժողովուրդ ունի այն իշխանությունը, որին արժանի է:
Կարեն Պողոսյան