Հասմիկ Հովհաննիսյան. «Օտարերկրյա ներդրողներին գրավելու համար իշխանությունները պետք է կարողանան պրոակտիվ քայլեր ձեռնարկել». «Փաստ»
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Տնտեսագետ Հասմիկ Հովհաննիսյանը «Փաստի» հետ զրույցում անդրադառնալով նախընտրական քարոզարշավի ընթացքում մինիմալ աշխատավարձի շեմը, կենսաթոշակները բարձրացնելու մասին կուսակցությունների ու դաշինքների ներկայացուցիչների կողմից հնչեցվող կոչերին նշեց, որ շատերը հաշվի չեն առնում, որ նման քայլերն իրենց անմիջական ազդեցությունն են ունենում ընդհանուր շուկայի գների վրա:
«Բացարձակ թվերով կարող է թոշակը կամ աշխատավարձը բարձրացվել, սակայն իրականում դրա գնողունակությունը կարող է զգալիորեն նվազել: Եվ դա տնտեսագիտության աքսիոմատիկ դրույթներից է»,– ասաց Հ. Հովհաննիսյանը:
Խոսելով Հայաստանում օտարերկրյա ուղղակի ներդրումներին խոչընդոտող գործոնների մասին տնտեսագետը նշեց, որ իրականում կոռումպացված երկիր լինելը չէ ամենամեծ խոչընդոտը: Բերելով Չինաստանի օրինակը, նա նշեց, որ այն համարվում է կոռումպացված երկիր, բայց կարողանում է օտարերկրյա ներդրումների մեծ մասն իր երկիր տանել: Այստեղ կարևոր է, թե ներդրողներին ինչ լծակներ են առաջարկվում, շուկայի սպառողական լսարանը, աշխատուժի որակ–աշխատավարձ համադրությունը և այլն:
«Մի փայլուն օրինակ բերեմ: «Տոյոտա» ֆիրման, երբ որոշում էր ներդրում կատարել Արևելյան Եվրոպայում, ընտրությունը կանգնում է երկու երկրների վրա՝ Լեհաստան, թե՞ Չեխիա: Ընկերությունը նախապատվությունը տալիս է Լեհաստանին, քանի որ այն ավելի մեծ շուկա ունեցող երկիր է: Չեխական ներդրումներ ներգրավող կազմակերպությունը ներդրումային առաջարկ է ներկայացնում տվյալ ընկերությանը` առաջարկելով անփոխհատույց նորակառույց գրեթե արտադրության համար պատրաստ գործարան: Բնական է, որ ներդրումային որոշումը կայացվեց հօգուտ Չեխիայի: Այսինքն` պետությունն այդ ամենը պատրաստել էր միայն նրա համար, որ ընկերությունն իրենց մոտ ներդրում կատարի, բայց մենք արդյո՞ք նման պրոակտիվ քայլեր կատարում ենք»,– ասաց տնտեսագետը:
Նրա կարծիքով` մեր նման փոքր շուկա ունեցող երկրի համար բավական դժվար է օտարերկրյա ներդրողին շուկա բերելը: Եվ երբ կա ներդրումային առաջարկ` հարկավոր է հնարավորինս բավարարել ներդրողի ներդրումային պահանջները` հաշվի առնելով, թե որքան նոր աշխատատեղ կբացվի, ինչպիսի ավելացված արժեք կստեղծվի երկրի ներսում և այլն:
«Մենք ունենք որակյալ աշխատուժ, որը գրավիչ է, բայց ինչքան էլ որ ասենք, թե մեզ մոտ հարկերը ցածր են, օտարերկրյա ներդրողները չեն գա, քանի որ այլ կարևոր լծակներ մեր երկրում չեն օգտագործում միջավայրն ավելի գրավիչ դարձնելու համար: Ներդրումները խոսելով չեն գալիս, այլ պահանջում են շարունակական և նպատակաուղղված աշխատանքներ»,– ասաց Հ. Հովհաննիսյանը:
Տնտեսագետի դիտարկմամբ Հայաստանը միջազգային շուկայում աշխատատար և ռեսուրսատար ապրանքների կտրվածքով տեղ զբաղեցնելու այնքան էլ մեծ հնարավորություններ և ռեսուրսներ չունի: Շեշտադրումը պետք է լինի գիտելիքահեն ոլորտները, սակայն դա պետք է միայն չշեշտադրվի թղթերում և ելույթներում, այլ պետք է կոնկրետ քայլեր իրականացվեն կառավարական մակարդակով` սկսած ԲՈՒՀ–ից:
Շարունակությունը` «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում: