Այս իշխանությունը մեր հարազատ հայկական իշխանությունն է` ծնված մեզանից. «Փաստ»
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Մեր հյուրն է «Վերելք» քաղաքական ուսումնասիրությունների հիմնադրամի նախագահ, գրող Արծրուն Պեպանյանը
– Պարոն Պեպանյան, տեղի են ունենում Ազգային Ժողովի ընտրություններ: Քաղաքական այս իրադարձությունը մեզ կմոտեցնի՞ ազգային մեր նպատակների իրականացման ճանապարհին:
– Ըստ ամենայնի իշխանությունները վերարտադրվելու են: Եվ բոլոր մյուս ուժերի այն պատկերացումները, թե կգանք մենք, ու կհամոզենք ժողովրդին և իշխանափոխություն կիրականացնենք, ինձ համար ավարտված հեքիաթներ են: Ոչինչ չի փոխվելու երկրում: Նրանք, ովքեր կցանկանային փոփոխություններ անել ` ելնելով անձնական կամ գաղափարական շահագրգռություններից, չեն կարող անգամ ապահովել 30 տոկոս քվե: Էլ չեմ խոսում ավելիի մասին:
– Եվ դա` ինչի՞ համար. չկա՞ն բավարար գաղափարներ, չկա՞ն ժողովրդի իղձերից խոսող քաղաքական ուժեր: Թե, իշխանություններն իրենց ռեսուրսներն օգտագործելով, այդպես են պարտադրում ողջ քաղաքական դաշտին:
– Իշխանություններն իրենց գործն անում են. օգտագործում են իրենց ռեսուրսները: Իսկ քաղաքական մյուս ուժերը պետք է այդ մասին իմանային: Եվ եթե ցանկանում են, պետք է գտնեին ձևն ու իշխանափոխությունն իրականացնեին: Մինչդեռ չեն կարողանում դա անել: ժողովուրդն էլ վհատված է: Նրանք, ովքեր քաղաքականապես ակտիվ էին, արդեն կտրել են հույսները, թե ընտրությունների միջոցով ինչ–որ բան հնարավոր է փոխել երկրում:
Միաժամանակ ներկա ընտրությունների մեխանիզմն այլ է. նախագահական ընտրությունների նման չէ, երբ կար երկու բևեռ, ու ժողովուրդն էլ բաժանվում էր երկու մասի: Այժմ ջլատվում են քաղաքական ուժերը: Ցաք ու ցրիվ համակարգ է գործում, երբ ընդդիմության համար համարյա անհնար է դառնում բավարար թվով քվե ապահովելը:
– Իսկ միտումնավո՞ր էր նման համակարգի ներդրումը, որպեսզի ուժերը ջլատվեն:
– Առաջին հայացքից թվում է, թե պետք է բացասաբար վերաբերվել, երբ անհնար է դառնում իշխանափոխություն անելը: Բայց, որպես քաղաքագետ, ես կարծում եմ, որ լավ է այնուամենայնիվ այս ամենը: Վերջապես մարդկանց հասկացրեցին, թե թողեք այդ հեքիաթները` ընտրություններ, ընտրությունների միջոցով` իշխանափոխություն…
Թողեք այդ ամենը և լրջորեն նայեք իրականությանը: Եվ փորձեք գտնել այն վերափոխելու իրական ուղին: Ընտրությունները, որ մեզ պարտադրվեցին, իրականությունը փոխելու որևէ ներուժ չունեն: Անձամբ ես այս մասին վաղուց եմ հասկացել:
– Հիմա ինչի՞ց կարելի է սկսել:
– Նախ այն գիտակցությունը ամրագրել, որ ընտրությունների միջոցով իշխանություն փոխել հնարավոր չէ: Եվ մարդկանց ավելորդ հեքիաթներ չպատմենք այդ առումով: Ապա ինքներս մեզ բացատրենք, թե ինչո՞ւ հնարավոր չէ: Ապա այս իրավիճակի պատճառները պարզենք: Ապա հասկանանք, թե ինչպիսի՞ քայլեր կամ քայլերի ինչպիսի հաջորդականություն պետք է անենք իրականությունը փոխելու նպատակով:
– Լավ, ընտրություններով իշխանափոխություն չանենք: Իսկ ի՞նչ միջոցներով փոխենք իշխանությունը:
– Եթե չենք կարող իշխանություններին փոխել, ապա արդեն պետք է դիմենք երկրորդ տարբերակին` մենք կարո՞ղ ենք արդյոք նրանց վերափոխել: Իսկ մենք այս մասին ընդհանրապես չենք ուզում մտածել: Մինչդեռ վաղուց արդեն ժամանակն է, որպեսզի հասկանանք. այս իշխանությունը, որ կա մեր հայկական հարազատ իշխանությունն է` ծնված մեզանից: Այն արտացոլում է մեր ժողովրդի էությունը:
Եվ մենք արդեն պետք է մտածենք, թե ինչպես և ինչ քայլերով փոխենք ինքներս մեզ: Որի հետ միասին կփոխվի նաև իշխանությունը: Այն այլ արժեքների կրող կդառնա:
– Իսկ ո՞վ պետք է ձեռնարկի վերափոխման գործը: Այն ումի՞ց պետք է գա` վերևի՞ց, ներքևի՞ց…
– Դա կանեն նրանք, ովքեր հասկանում են, որ հենց այս ճանապարհով է հարկավոր առաջ շարժվել: Եվ ոչ թե «պայքար, պայքար»–ով: Ի հայտ են գալիս մի քանի մտահոգ ու հեռուն տեսնող մարդիկ, միավորում են ուժերը, գնահատում են իրականությունը և մշակում են քայլերի համակարգ, որոնք կփոխեն իրականությունը:
– Իսկ նման մարդիկ կա՞ն. գոնե դու տեսնո՞ւմ ես նրանց:
– Ես տեսնում եմ և կարող եմ ասել, որ բավավար թվով մարդիկ կան: Պարզապես մեզ խանգարում է միևնույն սեղանի շուրջ նստելու անկարողությունը: Մենք չունենք այդ մշակույթը: Ամբիցիաներով ենք: Ամեն մեկին թվում է, որ ինքը Ալեքսանդր Մակեդոնացին է:
Բայց սա էլ կանցնի, այս վիճակն էլ կհաղթահարվի:
– Եվ այդ վերափոխումը սկսենք վերևի՞ց, թե՞ ներքևից, իշխանությունի՞ց, թե՞ ժողովրդից:
– Դա բարդ համակարգ է լինելու. և՛ այնտեղից պետք է սկսել, և՛ այնտեղից: Մի առանձին բաժին պետք է ունենաս, որը մտածի, թե ինչ ճանապարհով իշխանություններին վերափոխես, ինչպիսի հարաբերությունների ռացիոնալ մեխանիզմ մշակես, որ հնարավորինս քիչ վնաս պատճառի: Այ, օրինակ, ընտրությունները հատուկ ռումբեր են, որ վնաս տան մեզ: Եվ ինքներս հաճույքով այդ ռումբն օգտագործում ենք:
Միաժամանակ պետք է մշակվի նաև առանձին համակարգ հանրային մտածողությունը փոխելու համար: Հստակեցվի, թե դրա համար ինչպիսի՞ ռեսուրսներ անհրաժեշտ կլինեն: Եվ ինչպիսի՞ արժեքների ու մշակույթի վրա պետք է շեշտադրումն անել:
Շարունակությունը` «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
Փոքրիկ խմբակի առաջնորդի հրահանգով տարբեր կառույցներ խոշորացույցով քրքրում են Նարեկ Կարապետյանի «դոսյ...
Մինչ Փաշինյանն ու նրա նախարարները զբաղված են անձնական որակավորումներ տալով, մենք զբաղված ենք աշխատան...
«Բանակցել է Նիկոլ Փաշինյանը». Նարեկ Կարապետյանը տեսանյութ է հրապարակել
30-ամյա երիտասարդը գողացել է 30 գլուխ ոչխար՝ պատճառելով մոտ 2 500 000 դրամի վնաս. գողությունը բացահա...
Անուշավան Սրբազան, լսիր այս խոսքերդ, հիշիր ասածներդ, ու զզվիր ինքդ քեզնից. Դավիթ Սարգսյան
Կարգալույծ սարկավագի հուսահատ խոստովանությունը
Տվյալների վրա հիմնված որոշումների կայացման հմտություններ՝ դպրոցների կառավարման համար
Խրախուսանքները նոր ուժ ու եռանդ կարող են հանդիսանալ առաջիկա տարվա ընթացքում նոր մեդալների նվաճման հա...
Կրթության ոլորտը ԶՊՄԿ ուշադրության կենտրոնում է
Արցախի կորուստը վարչախմբի ձախողման ուղիղ հետևանքն էր․ Ավետիք Չալաբյան
