Առանց շքանշանի քառօրյայի վանաձորցի հերոսը՝ Հովհաննես Պողոսյանը
Aravot.am-ը գրում է.
2 տարի առաջ այս օրն էր, երբ դեռ 20 տարեկանը չբոլորած շատ տղաների համար, ճակատագիրն այլ ճանապարհով ընթացավ: 2016 թվականի ապրիլի 1-ի լույս 2-ի գիշերն էր, երբ ղարաբաղա-ադրբեջանական շփման գծի ողջ երկայնքով հակառակորդը ձեռնարկեց հարձակողական գործողություններ: Այդ օրերին շփման գծի ողջ երկայնքով ընթացան մարտեր:
Արցախի բարձունքը պաշտպանող զինվորների համար կյանքը բաժանվեց մինչ ապրիլի 2 եւ ապրիլի 2-ից հետո…
Վանաձորցի Հովհաննես Պողոսյանը նույնպես պատերազմի մասնակից է: Պաշտպանելիս է եղել Թալիշի սահմանները: 1 տարի 4 ամսվա ծառայող սերժանտը ապրիլի 1-ին դիրքերում նոր էր հանձնել հերթափոխն ու իջել զորամաս, երբ մի քանի ժամ անց հակառակորդի կողմից սկսվել է հարձակումը. «Նոր էի իջել դիրքերից: Եկա զորամաս, շորերս փոխեցի, պառկեցի, որ քնեմ: Պայթյուն լսեցի: Երկրորդ հարկում էի, իջա առաջին հարկ, զգացի, որ ռումբեր են պայթում: Առավոտյան արդեն բարձրացանք դիրքեր: Բարձրացանք ու կռվեցինք մեր սահմանները պաշտպանելու համար»,-ասում է Հովհաննեսը:
Ապրիլի 4-ի լույս 5-ի գիշերը, երբ իրավիճակը փոքր ինչ խաղաղվում է, Հովհաննեսը դիպուկահարի կրակոցից ոտքի շրջանում ստանում է բեկորային վնասվածք: Նրան տեղափոխում են Մարտակերտի հոսպիտալ: Բժշկական օգնություն ստանալուց հետո կրկին միանում է ծառայակից ընկերներին, սահմանը սպասում էր…

Մանրամասները` սկզբնաղբյուր կայքում