Քրիստոս հարյավ ի մեռելոց․ Օրհնյալ է հարությունը Քրիստոսի․ Զատկական տոնը և նրա պատմությունը
Սուրբ Զատիկ կամ Հիսուս Քրիստոսի հրաշափառ Հարության տոնը այս տարի (2018) նշվում է ապրիլի 1-ին:
Զատիկ
Զատկին հունարեն «փասկա» են ասում, որը նշանակում է գաղթ: Վարդապետներն այս բառի «փ» տառը փոխարինել են «պ»-ով, «կ»-ն՝ «ք»-ով և «պասքա» վերանվանել:
«Զատիկ» նշանակում է անցում չարչարանքներից՝ նկատի ունի Իսրայելի որդիների չարչարանքները և զանազան պատերազմները: Այդ պատճառով էլ հրեաները Զատկի տոնակատարության ժամանակ յոթ օր դառնահամ բույսեր և բաղարջ՝ չարչարանացհաց են ուտում՝ որպես հիշատակ իրենց կրած չարչարանքների:
Զատիկ նաև անցարան է նշանակում, որպես հիշատակ հրեաների՝ Եգիպտոսից դուրս գալու և Կարմիր ծովով անցնելու: Սա խորհրդանշում է անցումը չարից դեպի բարին, պակասությունից դեպի լիություն, անպիտանությունից և չար գործերից՝ դեպի պիտանություն ու առաքինի վարք:
Զատիկ նշանակում է նաև զատվել, հեռանալ զազիր, անմաքուր ու դժնդակ խորհուրդներից և դառնալ բարու գործակից:
Հարություն
Հարության խորհուրդը մեծապատիվ է ու հրաշալի, քանզի գլուխն է բոլոր տնօրինական խորհուրդների:
Քրիստոս հարություն առնելով մեռելներից՝ իր հետ հարություն տվեց նաև մեր մեղքերի ու մահվան մեջ ընկած բնությանը:
Զատկին առնչվող առաջին բանը ձուն է: Ինչո՞ւ են ձվերն այդքան առատ Զատկին:
Պատճառն այն է, որ ձուն նոր կյանքի սաղմն է: Հռոմեացիները հավատում էին, որ «Կյանքը սկսվում է ձվից»: Քրիստոնյաները համարում էին, որ ձուն «կյանքի սերմն է»: Զատիկը խրհրդանշում է նոր կյանք` Հիսուսի Հարությամբ: Բնականաբար, ձուն դարձել է նոր կյանքի և քրիստոնյա աշխարհի հարության կատարյալ խորհրդանիշը: Ներկած ձվերի պայծառ գույները խորհրդանշում են մարդկանց ուրախությունը Հիսուսի Հարության առթիվ: Զատկական ձվերի խորհրդանշական լինելը պայմանավորված է դրանց` փոքրիկ քարերի նմանությամբ: Ձվերը խորհրդանշում են Հիսուսի գերեզմանի վրայից գլորված քարը և հիշեցնում այն մասին, որ Զատկի առավոտյան Հիսուս ելավ գերեզմանից:
Զատկի տոնին ավանդություն է նաև ձու ներկելը, ինչպես նաև՝ ձվախաղը: Ձուն ներկելու համար հիմնականում օգտագործվում է կարմիր գույնը։
Հայերի մոտ Ճրագալույցի երեկոյան ընթրիքը կայանում՝ ձուկ և սպանախ՝ պատրաստված ձվով։ Սեղանին լինում են նաև չամիչով փլավ և գինի։ Չամիչով փլավը մեկնաբանվում է որպես ողջ մարդկության խորհրդանիշ, որտեղ չամիչը՝ հավատացյալներն են, գինին՝ Հիսուսի արյունը։
Ձու ներկելը քրիստոնեական տեսակետից որևիցե հիմունք չունի, այլ՝ պարզապես մի սովորություն է, և ձուն որպես խորհրդանիշ՝ բոլոր կրոնների մեջ գործածական է եղել:
Այս օրը մարդիկ միմյանց պետք է ասեն՝ Քրիստոս հարյավ ի մեռելոց, և հնչի պատասխան՝ Օրհնյալ է հարությունը Քրիստոսի։