Նինա Կարապետյանց. «Ունենք կալանավորներ, ովքեր անհապաղ վիրահատության կարիք ունեն». «Փաստ»
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Մի քանի ամիս է, ինչ «Կոշ» ՔԿՀ–ում կալանավորված Արայիկ Հակոբյանը սրտի վիրահատության կարիք ունի: Մեկ այլ կալանավոր՝ Հարություն Հովակիմյանն էլ ողնաշարի, ոսկորների, հոդերի խնդիր ունի: Իսկ Արթուր Մովսիսյանը ճողվածքի անհապաղ վիրահատության կարիք ունի:
Տվյալները «Հելսինկյան ասոցիացիա» իրավապաշտպան կազմակերպությանն են, որի ղեկավար Նինա Կարապետյանցը «Փաստ»–ի հետ զրույցում թվարկեց վերոնշյալ անձանց անունները ու հետո հավելեց՝ բոլորը չեն, ցուցակը շատ մեծ է:
Ազատազրկման վայրերում մահացության բարձր ցուցանիշով Եվրոպայի 47 երկրների շարքում Հայաստանն առաջին հորիզոնականն է զբաղեցնում: Այս մասին փաստել է նախորդ շաբաթ հրապարակված Եվրոպայի խորհրդի քրեական վիճակագրությունը: Ըստ զեկույցի, եթե միջինում ԵՄ երկրներում յուրաքանչյուր ազատազրկված քաղաքացու համար բյուջեից մոտ 50 եվրո է տրամադրվում, ապա ՀՀ–ում՝ 11 եվրոյից մի փոքր ավելի:
Նինա Կարապետյանցը հենց վերոնշյալ օրինակներով խոսեց զեկույցի ու ՀՀ–ում առկա իրավիճակի մասին:
«Սրտի վիրահատության կարիք ունեցող անձի դեպքում պատճառաբանել էին, որ բյուջեում գումար չկա: Բայց հիմա տարեսկիզբ է, պետք է, որ գումար լիներ, բայց մինչև հիմա նա դեռ չի վիրահատվել: «Սասնա ծռեր» խմբից էլ կան մարդիկ, ովքեր վիրահատության կարիք ունեն, բայց հարցը չի լուծվում: Ավելին՝ նրանց բժշկական քարտերում նշվում է, որ համապատասխան բուժում ու դեղորայք են ստանում, բայց երբ իրենցից ես ճշտում, պարզվում է՝ չեն ստանում, թղթերը ձևականորեն են լրացվում: Բոլոր դիմումների պատասխանը հիմնականում մեկն է՝ այս պահին գումար չկա: Կամ, որպես տարբերակ, ուղարկում են հետազոտության, բայց հետազոտությամբ խնդիրը չի լուծվում, քանի որ բժշկական միջամտություն է պետք»,–ասաց նա՝ հավելելով, որ պաշտոնատար անձինք տեղյակ են խնդիրներից, տարբեր դեպքերով դիմել են նաև ՄԻՊ–ին, բայց շարժ չկա:
Մեր զրուցակցին ցուցանիշը չի զարմացնում. «Մահացությունը կախված է պահման պայմաններից և սպասարկման ոչ թե վատ որակից, այլև բացակայությունից: Իսկ մոտ 11 եվրոյի մեջ է մտնում նաև ենթադրյալ հագուստը, անկողնային պարագաները, որը գրեթե չի տրամադրվում: Հաշվի առնելով մեզ հետ առնչվող բոլոր կալանավորների հարազատների տվյալները, կարող եմ ասել, որ այդ ամենը տանից են ուղարկում: Այդ մարդկանց դեղամիջոցները ևս փոխանցում են հարազատները: Անգամ նշված գումարը ռացիոնալ չի օգտագործվում, իսկ ռացիոնալ օգտագործելու դեպքում էլ չէր բավականացնելու, որ մարդը նորմալ և արժանապատիվ կրի պատիժը»:
Մեր զրուցակցի խոսքով՝ անգամ ՔԿՀ վարչությունը չի մերժում այն, որ բավարար քանակությամբ մասնագետներ չունեն. «Խոսքը սրտաբանների, գաստրոէնտերոլոգների և այլ մասնագետների մասին է: Մասնագետները բացակայում են, որովհետև այդ պայմաններում անգամ բժիշկները չեն համաձայնում աշխատել: Հետևաբար, մահացության ցուցանիշն էլ բավականին բարձր պետք է լիներ: Նշեցի անուններ: Այսինքն՝ հենց այս պահին ունենք կալանավորներ, ովքեր անհապաղ վիրահատության կարիք ունեն: Կա անհապաղ վիրահատություն կատարելու բժշկի ցուցում, բայց գումարներ չկան: Այս մարդիկ ազատազրկման վայրում մահացածների ցուցակը պոտենցիալ լրացնողներն են»:
Ըստ նրա՝ արդարադատության նախարարությունը և ՔԿՀ վարչությունը վերջին տարիներին մի քիչ փոխել են վերաբերմունքը. «Հիմա ասում են, այո՛, ունենք խնդիրներ, պայքարում ենք դրանց լուծման համար, ընթացակարգեր ենք մշակում: Բայց վերջնական արդյունքի հասնելը բավականին երկար ժամանակ է պահանջում և այդ ընթացքում կոնկրետ մարդիկ ուղղակի մահանալու են: Բացի այդ, կալանավորներն ու դատապարտյալները ՀՀ–ում չեն ընկալվում որպես առավել խոցելի խումբ, իսկ մինչև այդպես չընկալվեն, մենք ունենալու ենք այս ցավալի արդյունքները:
Նինա Կարապետյանցի խոսքով՝ ընթացակարգերը պետք է ավելի արագ, օպերատիվ և ռացիոնալ իրականացվեն. «Պետք է գտնեն ճանապարհներ և օգտագործեն նաև քաղաքացիական հիվանդանոցների ռեսուրսները: Ասում են՝ կալանավորներին բուժելու համար միջոցներ չունենք բյուջեում: Փոխարենն՝ ունենք արդարադատության նախարարության շքեղ շենք: Սա ես չեմ հասկանում: Այո, շենքն էլ պետք է լինի շատ գեղեցիկ ու համապատասխանի իր ստատուսին, բայց երբ չունես կալանավորին բուժելու գումար, բայց փոխարենն ունես շքեղ առանձնասենյակներով, կահույքով ապահովված ԱՆ շենք, հարց է ծագում, ինչո՞ւ է պետք ԱՆ շենքը, եթե կառույցն իր արդարադատություն իրականացնելու ֆունկցիան չի կատարում»:
Նրա դիտարկմամբ՝ ռեսուրսների ռացիոնալ օգտագործումը, կոռուպցիայի վերացումը լուծում կլիներ:
«Թեև կոռուպցիայի վերացումն այդ համակարգում անհնար է, քանի որ կամք չկա ասելու, որ անգամ այդ մոտ 11 եվրոն նպատակային չի ծախսվում: Ոչ ոք չի ուզում ընդունել խնդիրը: Ցավոք սրտի, քիչ են նաև մարդիկ, ովքեր պատրաստ են բարձրաձայնել ՔԿՀ–ների խնդիրների մասին, որովհետև հասկանում են, որ փակ համակարգում գտնվելն իրենց կյանքի համար վտանգավոր է: Իմ պաշտպանյալներից Հրաչյա Գևորգյանը մահացավ: Ես, սակայն, լուրջ կասկածներ ունեմ, որ նա սպանվեց, որովհետև կետ առ կետ բարձրաձայնում էր ՔԿՀ–ի յուրաքանչյուր կոռուպցիոն ռիսկի և խնդրի մասին: Բարձրաձայնող կալանավորները թիրախ կդառնան: Հետևաբար, ներսից որևէ մեկը չի արձագանքելու, կառույցները չեն ընդունելու, որ խնդիր կա, իսկ խնդիրը չընդունելու դեպքում հարցը չի լուծվում»,–եզրափակեց մեր զրուցակիցը:
Շարունակությունը՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում