Ներման ինստիտուտը, յուրայիններն ու հումանիզմը. «Փաստ»
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Կառավարությունը խորհրդարան է ուղարկել «Ներման մասին» և կից օրենքների նախագծերի փաթեթը: Օրենքի ընդունումը նոր Սահմանադրության պահանջն է: Նախագծում ընդգծվել է, որ ներման շնորհումը խրախուսական գործընթաց է, որի միջոցով հանցագործության համար դատապարտված անձը կարող է լրիվ կամ մասնակիորեն ազատվել ինչպես հիմնական, այնպես էլ լրացուցիչ պատժից, կամ պատժի չկրած մասը կարող է փոխարինվել ավելի մեղմ պատժատեսակով կամ պատժաչափով: Հանցագործության համար դատապարտված անձն իրավունք ունի գրավոր դիմում ներկայացնել ՀՀ արդարադատության նախարարություն՝ ՀՀ նախագահի կողմից ներում շնորհելու նպատակով:
«Հելսինկյան ասոցիացիա» իրավապաշտպան ՀԿ նախագահ Նինա Կարապետյանցի խոսքով՝ այս ինստիտուտը կիրառվում է անկախ օրենքներից և օրենսդրական կարգավորումներից:
«Այն պայմաններում, որում մենք ապրում ենք, ներման ինստիտուտը բացառապես միայն քաղաքական իշխանության դիրքորոշմամբ է արտահայտվում: Հումանիզմը մեզ մոտ երբեք ներման ինստիտուտի հիմքում չի եղել: Միակ դրական բանը, որ մենք այս ընթացքում ունեցել ենք՝ մահապատժի արգելումն էր, որը գոնե վերանայելու հնարավորություն է տալիս: Բայց այդ վերանայման մեխանիզմն այնքան բարդ ու չկանոնակարգված է և իրականում շատ դժվար է կիրառվում: Այս համակարգի մեջ այն գրեթե զրոյի է հավասարվում»,– «Փաստ»–ի հետ զրույցում ասաց ՀԿ նախագահը՝ օրինակ բերելով նաև համաներման ինստիտուտը կիրառելու փորձը, որը նաև մարդու խախտված իրավունքը վերականգնելու համար է:
«Բավականին լուրջ ծավալով մեխանիզմ է: Բայց այն սկզբունքը, որով առաջնորդվում են, այդքան էլ հասկանալի չէ: Հիմնավորումներն ու մեկնաբանությունները ևս հասկանալի չեն: Մինչդեռ՝ դրանք ցանկացած քաղաքացու համար պետք է հասկանալի լինեն: Ակնհայտ է, որ Հայաստանում կան քաղաքական բանտարկյալներ, և նրանց վերագրված հոդվածներով կամ այն մասերով, որով որ մեղադրանք է առաջադրվել, հաստատ ոչ համաներում է լինելու, ոչ էլ հնարավորություն է լինելու ներկայիս պայմաններում նրանց հետ կապված որևէ հարց լուծել: Տեսեք՝ դեռ 2016 թվականից խոսում են համաներում կիրառելու մասին, բայց մինչև քաղաքական դատավարությունները չավարտվեն, այդ հարցը չի լուծվելու: Անկախ նրանից, թե ինչ գործողություն են արել, կամ ինչ հիմքեր են ունեցել այդ գործողություններն անելու համար, ներկայիս իշխանությունների համար կան մարդիկ, ովքեր միանշանակ պետք է պատժվեն»,– նշեց իրավապաշտպանը:
Նրա խոսքով՝ բոլոր ոլորտներում կա անհավասարության սկզբունքը:
«Այստեղ ևս յուրայիններ և ոչ յուրայիններ կան: Տեսեք՝ նույն վաղաժամկետ ազատման ինստիտուտի ընթացակարգը փոխվել է: Թվում է, թե իրավիճակը պետք է ավելի թեթևանա, բայց մեր կազմակերպությանը շատ մարդիկ են դիմել, ովքեր դատարաններում այնպիսի խնդիրների են հանդիպում, որ իրավիճակն արդեն աբսուրդի է հասնում: Դատաքննություններն այնքան են ձգձգվում, որ մինչ դատարանի որոշումը, մարդիկ, կրելով իրենց պատիժը, ազատ են արձակվում: Այդ խնդիրը մենք վաղուց ենք ունեցել: Պնդում էին, թե օրենքի մեջ կատարված փոփոխությունը պետք է որոշակիորեն շտկեր իրավիճակը, արդարադատության նախարարը պնդում էր, թե էական տարբերություն կա, և մենք կտեսնենք այն: Բայց բոլորովին վերջերս նման մի դատավարության մասնակցեցի ու հասկացա, որ ոչինչ չի փոխվել: Գործը ձգձգվել էր և սխալ որոշում էր կայացվել, ինչի հետևանքով իմ պաշտպանյալներից մեկը ստիպված է լինելու սպասել այնքան, որ դատավարությունը կրկին ձգձգվի: Նա ևս ավելի շուտ կազատվի, քան դատարանը որոշում կկայացնի: Տրամաբանություն չկա: Այդ մեխանիզմներն աշխատեցնելու համար ցանկություն ևս չկա: Պատճառն այն է, որ պատասխանատվություն չկա: Երբ ձգձգումների, օրենքի սխալ կիրառման համար պաշտոնյաներին պատասխանատվության կենթարկեն, այդ ժամանակ ամեն ինչ իր տեղը կընկնի: Ոչ ոք ոչ մի պատասխանատվություն չի կրում իր գործողությունների համար և չի կրելու, մինչև որ իրական իշխանափոխություն չլինի, և ինստիտուցիոնալ առումով իրավիճակ չփոխվի»,– եզրափակեց մեր զրուցակիցը:
Շարունակությունը՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում