Բերքաշատցիներն իրենց անտեսված են համարում. «Փաստ»
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Թե՛ ոտքով և թե՛ տրանսպորտով Արմավիրի մարզի Բերքաշատ համայնք գնալու համար մեծ ջանքեր են պահանջվում։ Բերքաշատ տանող խորդուբորդ ճանապարհները ձմռանը մերկասառույցով են պատվում, աշնանն ու գարնանը՝ ցեխով, և այստեղ հասնելն իսկական պատուհաս է դառնում։ Խորդուբորդ ճանապարհների պատճառով քիչ չեն վթարներն ու դժբախտ պատահարները: Համայնք տանող 2–3 կիլոմետր ճանապարհն այսպիսի վիճակում է:
«Ճանապարհ «վաբշե» չունենք, մեր գյուղի ճանապարհները լրիվ քանդված են: Ամռանը չենք կարողանում էս ճամփեքով քայլել: Լրիվ քար է, որ մի րոպե ուշադրությունդ շեղես՝ ոտքդ մի տեղ կխփես կամ կոլորես»,–«Փաստ»–ի հետ զրույցում բողոքեցին տեղացիները:
Բերքաշատը գտնվում է Արմավիր մարզկենտրոնից 22 կիլոմետր հեռավորության վրա, որից այն կողմ միայն Արաքս գետն է` հայ–թուրքական սահմանը: Այն սահմանամերձ համայնք է: Երթուղային տաքսիներն այնքան էլ լավ չեն աշխատում:
«Օր կա՝ գալիս են, օր կա` չեն գալիս, ասում են` օգուտ չենք ստանում, քիչ մարդ է գնում–գալիս, իրանք էլ իրանց հարմարությանն են նայում»,– դժգոհեցին նրանք` ավելացնելով, որ հատկապես ձմռանը երթուղային տաքսիների բացակայությունը շատ է զգացվում. «Պետք է ահագին քայլես, մինչև մի ծանոթ մարդու հանդիպես, որ քեզ տանի քաղաք: Ձմռան ցրտին, սառույցին դժվար է քայլելը»:
Տարբեր հարցերով ձեռք մեկնելու խնդրանքով դիմել են որտեղ ասես, բայց ոչ մի օգնություն այդպես էլ Բերքաշատ չի հասել։
«Ասել են, որ տենդերի մեջ կա ընդգրկված, ու այդպես էլ ոչ մի բան էլ չեն արել»,– պարզաբանեց համայնքի ղեկավար Հարություն Չվչվյանը:
Բյուջեով խնդիրը լուծել անհնար է:
«7 միլիոն է բյուջեն, դրանով ի՞նչ կարող ես անել»,– ասաց նա:
660 բնակչություն ունեցող համայնքն արդեն գազով ապահովված է:
Այստեղ միայն գործող միջնակարգ դպրոցն ու բուժամբուլատորիան են գտնվում քիչ թե շատ բարվոք վիճակում, սակայն, չեն ջեռուցվում:
«Դպրոցն էլեկտրաէներգիայով է ջեռուցվում, այդ խնդիրն այս տարվա մեջ կլուծենք»,– ասաց նա:
Ըստ բերքաշատցիների՝ համայնքը փոքր է, բայց խնդիրներով` ամենամեծը։ Նրանք իրենց անտեսված են համարում, քանի որ տարիներով կուտակված խնդիրներին ոչ ոք ուշադրություն չի դարձնում:
Ձմռանն ամբուլատորիայի անձնակազմը հավաքվում է մի սենյակում և էլեկտրական սալիկի օգնությամբ փորձում տաքանալ, իսկ դպրոցին հեղուկ վառելիք է տրամադրվում։ Մշակույթի տունն ու գրադարանը վթարային են։ Խմելու ջուրն այստեղ ևս պրոբլեմ է։ Խմելու ջրի ներքին ցանցի խողովակներն իրենց դարն ապրած են, հաճախ են վթարվում և գյուղացիներին առանց ջուր թողնում:
Բնակիչներն այստեղ հաց վաստակում են անասնապահության շնորհիվ: Համայնքի ղեկավարը փաստեց, որ մեկ տարվա ընթացքում անասնագլխաքանակը 300–ով ավելացել է:
«Միսը կիլոգրամը 2700 դրամով վաճառում են, վատ չի գործերը, կարողանում են «յոլա» գնալ»,– եզրափակեց մեր զրուցակիցը:
Շարունակությունը՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում