Իրանական գազի սպառումը նվազեցնում է ռուսական գազից կախվածությունը. «Փաստ»
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Էներգետիկ ենթակառուցվածքների և բնական պաշարների նախարար Աշոտ Մանուկյանը Իրանի գազի ազգային ընկերության միջազգային հարաբերությունների գծով տնօրեն Բեհզաթ Բաբազադեի հետ հանդիպման արդյունքում նշեց, որ ձեռք բերված պայմանավորվածության համաձայն ընթացիկ տարում կավելացվեն «Էլեկտրաէներգիա բնական գազի դիմաց» ծրագրի շրջանակներում Հայաստան ներմուծվող բնական գազի ծավալները:
Արդյո՞ք սա կարող է անդրադառնալ Ռուսաստանից ներկրվող գազի ծավալների կամ սակագների վրա հարցին պատասխանել է անկախ փորձագետ Հայկ Բալանյանը, ում խոսքով գինը սահմանում է հանրային ծառայությունների հանձնաժողովը։
«Ի վերջո, դա հայ–ռուսական բանակցությունների արդյունք է և ուղղակի կապ չկա։ Ուրիշ հարց է, երբ մենք ունենում ենք այլընտրանքային գազամատակարարման աղբյուրներ։ Այդ բանակցությունների արդյունքում մեր դիրքերն ավելի բարենպաստ են, և ռուսական իշխանությունների հետ խոսելիս մեր իշխանությունները հավելյալ փաստարկներ կունենան։ Այս իմաստով՝ անուղղակի կապ կա»,– ասաց նա։
Բալանյանը կարծում է, որ պետք է ընդարձակել այն ցանկը, որով կատարվում է փաստացի ապրանքաշրջանառություն։ Իրանից գազ գնելով՝ փոխարենը տրամադրում ենք հոսանք, բարտեր է կատարվում։ Սակայն, նա համոզված է, որ պետք է ոչ միայն հոսանք տրամադրել, այլև պայմանագիրն ընդարձակելով ներառել նոր ապրանքատեսակներ, լուրջ աշխատանքներ տանել ավելի բարենպաստ պայմաններում գազ ստանալու համար, մյուս կողմից էլ խթանելու արտահանումը Պարսկաստան։
Սա ըստ փորձագետի՝ հնարավորություն կտա մի կողմից նվազեցնել կախվածությունը ռուսական գազից, մյուս կողմից էլ՝ խրախուսել Պարսկաստանի հետ արտահանումը։
Հարցին, թե իրանական գազի սպառման ծավալների ավելացումը կարո՞ղ է ինչ–որ չափով դուր չգալ Ռուսաստանին, պատասխանեց՝ իհարկե, կարող է, որովհետև նա գումար է կորցնելու և այդ բանից ոգևորված չէ։
«Այլ հարց է, որ պետք է բանակցել ու բացատրել, որ Հայաստանը չի կարող ամբողջությամբ կախված լինել ռուսական գազից մեկ պարզ պատճառով. մենք հիշում ենք, որ պատերազմի ժամանակ գազատարը քանի անգամ պայթեցվեց։ Այդ ճանապարհը խոցելի է, անցնում է երրորդ երկրի՝ Վրաստանի տարածքով, և մենք պետք է ունենանք այդ այլընտրանքը, որովհետև իրենց մատակարարումները խոցելի են»,– նկատեց մեր զրուցակիցը։
Հայկական գազատարը անցնում է Վրաստանով։ Ըստ Բալանյանի՝ առաջին իսկ ընդհարման ժամանակ չի բացառվում, որ գազատարը վնասվելու է, և մենք կմնանք ձեռնունայն՝ առանց գազի։ Նշում է, որ գազի սպառումը ավելացնելու դիրքորոշումը շատ լեգիտիմ է ու տրամաբանական, որովհետև այն շատ ավելի երաշխավորված է և կախված չէ ո՛չ Վրաստանի քմահաճույքներից, ո՛չ էլ՝ Վրաստանի տարածքում ենթադրվող դիվերսիաներից։
Բացի հոսանքից, փոխարենը ի՞նչ կարող ենք առաջարկել գազի դիմաց հարցին, Բալանյանը պատասխանեց. «Պետք է Ֆինանսների, Էկոնոմիկայի նախարարությունները, դեսպանատունը շատ պարզ վարժություն անի. պետք է բացի Իրանի ներմուծման կառուցվածքը, ծավալներն ու ապրանքատեսակները տեսնի, հասկանա, թե դրանցից որը մենք կարող ենք արտադրել։ Պետք է համատեղ ձեռնարկությունների միջոցով տեղում փորձել արտադրել այն, ինչ Իրանը ներմուծում է այլ երկրներից։ Ես կարծում եմ, որ այդտեղ պոտենցիալ կա, և մենք կարող ենք այդ շուկան օգտագործել»,– ասաց նա։
Շարունակությունը՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում