Լրջանալու պահը 2
Համացանցում հաճախ կարելի է հանդիպել տարբեր բնույթի, տարբեր որակի մեկնաբանությունների՝ կապված այս կամ այն գործչի, նրա գործունեության, հայտարարությունների հետ։ Նորմալ է։
Նորմալ է նաև այդ մեկնաբանությունների երբեմն ծայրահեղ, երբեմն անհեթեթ բնույթը․ ի վերջո, համացանցը խառնիճաղանջ տեսակետների հսկայական կույտ է, գեղի բեսեդկա, որտեղ տեսականորեն կարող է հնչել յուրաքանչյուր միտք։
Նորմալ չէ, երբ այդ համացանցային թրենդներին տուրք են տալիս մտավորական մարդիկ, ովքեր պետք է գեներացնեն հնարավորինս սթափ մտքեր, փորձեն առաջնորդել հանրային խայտաբղետ միտքը՝ առավել սթափ հուշումներով, առավել օպտիմալ լուծումներով։
Կարդացի Արմեն Այվազյանի գրառումը։ «Ռուբեն Վարդանյանը հայտարարում է, թե իբր արցախցիները երբեք չէին համաձայնվի, որ Արցախը դառնար Հայաստանի մարզ։ Կարելի է միայն երևակայել, թե որքան խորթ է եղել այս հարմարվողական («կոնֆորմիստ») դրածո գործչի համար 1988 թվականի հուժկու համաժողովրդական շարժումը, որի գերագույն նպատակը հենց մայր Հայաստանի հետ Արցախի ՎԵՐԱՄԻԱՎՈՐՈՒՄՆ ԷՐ՝ «ՄԻԱՑՈՒՄԸ»։ Հանուն դրա են իրենց կյանքը զոհել հազարավոր հայեր, ներառյալ ու նախևառաջ արցախցիները»,- գրում է Այվազյանը։
Իրականում որն է Վարդանյանի հայտարարության էությունը․ ունենք փաստացի անկախ Արցախ, պետք է պայքարենք դրա միջազգայնորեն ճանաչման ու ամրագրման համար։ Ինչպե"ս են պատկերացնում հարգարժան Այվազյանը և նրա տեսակետը կիսող մարդիկ՝ տասնամյակներ տևող Արցախի հարցի լուծման պրոցեսները շպրտել մի կողմ և սկսել երկու հայկական պետությունների միավորման գործընթաց։ Ի վերջո, հայ ժողովրդին անգամ արցախահայության ինքնորոշման իրավունքի իրականացման տկար փորձերը չեն ներվում, ինչ մնաց՝ Հայաստանի հետ միավորման անհեռատես հայտարարությունները։
Մենք մեկ անգամ արդեն «ճաշակեցինք» նմանատիպ էժանագին պոպուլիզմի դառը պտուղները։ Մի պոպուլիստ առաջնորդի՝ Ստեփանակերտում արված «Արցախը Հայաստան է և վերջ» ամբոխահաճո ճիչը հայ ժողովրդին արժեցավ նոր, արյունալի պատերազմ և հազարավոր զոհեր։ Կրկի'ն պատերազմ ենք ուզում ստանալ․ չեմ կարծում։ Հայ ժողովուրդը պատրաստ չէ կրկին նման բարձր գին վճարել իր առաջնորդների աmբոխահաճո, միջազգային դիվանագիտության տեսակետից տհաս հայտարարությունների պատճառով։
Երազանքները երբեմն իրականանալու հատկություններ ունեն։ Բայց դրանց հասնելու ճանապարհին մի փոքր իրատեսությունը չէր խանգարի։ Որպեսզի կրկին չբախվենք Չեռնոմիրդինի հայտնի ֆրազային՝ ուզում էինք անել լավ, ստացվեց՝ ինչպես միշտ։
Լրջանալու պահն է, ի վերջո։ Եթե մտավորականները կամ այդպիսի համարում ունեցող մարդիկ նման կերպ են պատկերացնում մեր ազգային շահերի ձևակերպումը, ի"նչ պետք է ակնկալել հանրային լայն զանգվածներից։
Մխիթար Շահնազարյան
ՀՀՄ կուսակցության նախագահ Միհրան Պողոսյանի ընդվզման կոչը
«Միր» քարտերից հրաժարվելն առաջին հերթին հարվածել է թոշակառուներին
Գագիկ Ծառուկյանի աջակցությամբ Ծաղկաձորում կկայանա Հայաստան-Արցախ երիտասարդական ֆորում
Շարլ Ազնավուրի 100-ամյակին նվիրված ցուցադրություն մայիսի 22 - հուլիսի 22
Ոտքի ելեք՝ ապրիլի 24-ին, ժամը՝ 15։00-ին Հանրապետության հրապարակ
Վարչախումբը պատրաստվում է սադրանքներով կասեցնել բողոքի ակցիաները
Սա արդեն քաղաքականություն չէ, սա մեկ հոգու ծաղրն է սեփական ժողովրդի հանդեպ․ Վահե Հովհաննիսյան
Փաշինյանը վախեցե՞լ է, թե՞ կրկին փորձում է շեղել տավուշցիների ուշադրությունը
Արևային մարտկոցներ կամ դիզելային գեներատորներ. ինչպե՞ս ապահովել էլեկտրաէներգիա, եթե ցանցի հաճախակի ա...
Երեկվա փաստաթուղթը ծնվեց նենգաբար, այն պահին, երբ գնում էին հանրային քննարկումներ, ձևակերպվում են առ...
