Ապրիլյան պատերազմի օրերին իշխանությունը կանխեց ազգային ոգու պոռթկումն ու վերելքը. «Փաստ»
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Մեր հյուրն է «Կարին» ազգագրական երգի ու պարի համույթի գեղարվեստական ղեկավար Գագիկ Գինոսյանը
– Պարոն Գինոսյան, այսօր քաղաքական դաշտում խոսակցություն է ընթանում ազատագրված տարածքների վերադարձման շուրջ: Դա այսօրվա պահա՞նջն է, օրախնդի՞ր հարց է:
– Լևոն Տեր–Պետրոսյանի ժամանակներից այդ խոսակցությունը կա: Այնպես որ ոչ մի ակտուալություն չունի այդ հարցը:
– Իսկ ինչո՞ւ է արծարծվում:
– Հավանաբար ժողովրդի զարկերակը շոշափելու համար: Տեսնելու, թե ժողովուրդն ինչպե՞ս է արձագանքում: Բայց ես կարծում եմ, որ ժողովուրդն ապրիլին, մասնավորապես սահմանի վրա կանգնած տղաները, տվեցին հարցի պատասխանը:
– Մենք ինչքա՞ն կարող ենք այսպես դիմանալ, երբ ոչ պատերազմ է, ոչ խաղաղություն:
– Կդիմանանք այնքան, մինչև մտավորականությունը հասկանա, որ քաղաքական գործիչներինը չէ այս երկիրը: Երկիրը հայրենատեր մարդկանցն է: Եվ կդաստիարակի արդեն հայրենատեր սերունդ:
– Բայց մեծ աշխարհը, աշխարհի մեծ խաղացողները մեզ հանգիստ կթողնե՞ն՝ էլի ձգելու ներկա ստատուս քվոն:
– Մեծ աշխարհը ոչ ոքի հանգիստ չի թողնում: Խաղաղությունը վաստակվում է հաղթանակներով և ոչ թե մոլի խաղաղապաշտությամբ կամ խաղաղություն աղերսելով: Հակառակը ստրկություն է կամ ստրուկի մոտեցում: Նա, ով արյուն չունի տալու ազգին, նա տալիս է արցունք: Հողը կորցնելու համար բարձրացված վայնասունի տեսքով:
Դեռևս Հակոբ Պարոնյանն էր ասում. մոտավորապես ներկայացնեմ` թող Չուխաջյանը դաշնակի համար մեղեդիներ գրի ու լա, մյուսը թող խոսք ասի ու լա, և այլն, և այլն, իսկ ես պետք է խնդամ: Որովհետև ես արյուն ունեմ տալու ազգիս և ոչ թե արցունք: Ու դիմելով տղամարդկանց ասում է` կաղաչեմ ձեզի մի խլեք տղոց ու կանանց բաժին լացը: Լացը տղամարդունը չէ, տղամարդունը արյունն է: Մի՞թե մենք արյուն չունենք տալու, որ լացում ենք:
Այն վայնասունը, որ հնչում է քաղաքական գործիչների կողմից կամ կոչերը` «հողեր` խաղաղության դիմաց», կամ «զիջումներ հանուն խաղաղության», վախկոտ մարդկանց հոգեբանության արդյունք են: Եվ դուրս է գալիս, որ մենք մեր տարածքները զիջում ենք նրան, ով ասում է, որ Երևանն էլ է իրենը: Այսինքն` մենք զիջելով, գրգռում ենք ախորժակը մարդակերպ կենդանիների մի ցեղի, որոնք 93 տարեկան մահացած տատիկի ականջ են կտրում:
Դե, եթե այսքանից հետո տալիս եք հողը, ապա ձեր երեխաներին, ծնողներին թողեք այդ հողի վրա և նոր միայն այն տվեք:
– Իսկ շատե՞րն են Ձեզ նման մտածում: Որովհետև այսօր շատ փորձագետներ կարծում են, որ մեր ժողովուրդն այնքան է զբաղված օրվա հացի խնդրով, որ արդեն մեծ հաշվով նրան Ղարաբաղը չի էլ հետաքրքրում:
– Նման փորձագետները, եթե փորձագետ են, որպեսզի վախ տարածեն ազգի մեջ և եթե նաև վճարվում են դրա համար օտար իշխանությունների կողմից, թող իրենց տեսակետները հրամցնեն ոչ թե մեզ, այլ իրենց պատվիրատուներին:
Կարծում եմ, ոչ մի նորմալ մարդ, ոչ մի նորմալ հայ պարտվողական քաղաքականություն չի քարոզում ու խուճապ չի տարածում: Իսկ ով դա անում է, ապա միանշանակ դավաճանական քայլ է անում:
– Իսկ մեր երկիրն այսօր ունի՞ կռվելու և հաղթելու պոտենցիալը: Որովհետև ապրիլյան պատերազմն այլ բան ցույց տվեց. մենք տարածքներ կորցրեցինք: Որքան էլ չցանկանանք այդ մասին խոսել:
– Նաև ցույց տվեց, որ մենք ունենք երիտասարդություն` պատրաստ կռվելու և ունենք անպատրաստ իշխանություն, որը վարեց պարտվողական քաղաքականություն և շարունակում է վարել մինչ օրս: Այնպես որ, տղաները չպարտվեցին, պարտվեց իշխանությունը: Որովհետև թույլ չտվեցին զինվորին առաջ գնա, շարունակի կռիվը: Իսկ տղաներն ուզում էին դա անել:
Ապրիլյան պատերազմը միանշանակ ցույց տվեց, թե մենք ինչպիսի խիզախ երիտասարդներ ունենք: Եվ նման զավակներ ունեցող ազգը բարբաջում է հողեր հանձնելու մասի՞ն: Խոսում է պարտվողական հոգեբանության դիրքերի՞ց:
«Մեռածն է մեռնում»` սա Գարեգին Նժդեհի խոսքն է: Այնպես որ, հայրենիք հանձնելուց խոսողները կենդանի դիակներ են: Նրանք անգամ իրավունք չունեն մոտ կանգնել հայոց իշխանությանը: Իսկ հայ զինվորն այսօր կանգնած է ավելի քան վճռական, պատրաստ է մարտնչելու ու մի թիզ հող չզիջելու թշնամուն:
Ցավալի է, որ այն ազգը, որ պատերազմի օրերին ներգաղթ արձանագրեց, հիմա խոսում է պարտվողականությունից: Որովհետև իշխանությունը` իշխանամետ ուժերով, կանխեցին ազգային հոգու պոռթկումն ու վերելքը: Այն դեպքում, երբ զինվորը պատրաստ էր ոչ միայն հետ վերադարձնելու խլված հողերը, պատրաստ էր դեռ մի բան էլ գնալու առաջ:
Շարունակությունը` «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
"Миссия Добро": Волонтеры из РФ помогают армянским детям с особенностями развития
В Ханты-Мансийском автономном округе-Югре прошел медиатур для иностранных журналистов аккредитован...
Европейская помощь или вмешательство? Спешные шаги Калласа: «Паст»
Обещают «сожрать» право граждан Армении на свободный выбор: «Паст»
Тегеран-Москва-Ереван: формирующаяся новая ось в Евразии: «Паст»
Впервые гражданин РА был удостоен «Почетной грамоты» от президента РФ: «Паст»
С азербайджанской железнодорожной станции Беюк-Кясик отправлен состав с топливом для Армении
Очередная неудача Никола Пашиняна: «Паст»
Итальянский городок в Тоскане платит $30 000 за переезд — с одним условием
Напряжная ситуация во дворе церкви
